بز خلخالی از نژادهای بومی شمال غرب ایران است که در مناطق کوهستانی خلخال، اردبیل و بخش‌هایی از زنجان پرورش داده می‌شود. این بز جثه‌ای متوسط دارد، بدنش متناسب و استخوان‌بندی‌اش محکم است، ویژگی‌ای که به آن اجازه می‌دهد در زمین‌های شیب‌دار و مرتع‌های سنگی به‌راحتی حرکت کند. رنگ بدن معمولاً قهوه‌ای، سیاه یا خاکستری است و در برخی موارد ترکیب این رنگ‌ها نیز دیده می‌شود. گوش‌های بز خلخالی نیمه‌افتاده و پوزه‌اش کوتاه است. رفتار اجتماعی این نژاد آرام و مطیع است اما در عین حال هوشیاری بالایی دارد و به تغییرات محیطی سریع واکنش نشان می‌دهد. بزهای ماده باروری خوبی دارند و معمولاً سالی یک بزغاله سالم به دنیا می‌آورند. بزغاله‌ها رشد طبیعی و پایداری دارند و برای چرای آزاد در ارتفاعات مناسب‌اند. یکی از دلایل محبوبیت بز خلخالی، مقاومت بالای آن در برابر سرمای کوهستان و رطوبت زیاد است. این نژاد می‌تواند در فصول سرد، با حداقل تغذیه و سرپناه ساده، زنده و فعال بماند. گوشت بز خلخالی به‌دلیل تغذیه از گیاهان کوهستانی طعم خاصی دارد، چربی کمی دارد و در بازار محلی منطقه طرفداران زیادی پیدا کرده است. دامداران محلی این نژاد را به‌دلیل رفتار آرام، مصرف پایین خوراک و بازده مناسب گوشت ترجیح می‌دهند. بز خلخالی از نظر ژنتیکی نیز نژادی باارزش است و در برنامه‌های اصلاح نژاد برای تقویت مقاومت در برابر سرما و بهبود بهره‌وری در مناطق کوهستانی به‌کار گرفته می‌شود. نگهداری این بز به‌دلیل هزینه پایین و بازده مطمئن، گزینه‌ای پایدار و اقتصادی برای دامداران شمال غرب کشور است.