بز رایینی از نژادهای بومی ارزشمند جنوب شرقی ایران است که بیشتر در نواحی کوهستانی کرمان و اطراف راین پرورش داده می‌شود. این بز از نظر فیزیکی، بدنی کشیده و عضلانی دارد و توانایی بالایی در پیمایش مسیرهای سنگی و خشک دارد. پوست نسبتاً تیره و مقاوم آن در برابر آفتاب و گرما ویژگی برجسته‌ای است و رنگ بدن معمولاً قهوه‌ای تیره تا سیاه مایل به خاکستری است. سر بز رایینی کشیده، گوش‌ها نیمه‌افتاده و نگاه هوشیار آن نشانگر طبیعت مقاوم و سرسختش است. این نژاد رفتار آرام ولی با اعتمادبه‌نفس دارد و به‌راحتی با سایر بزها در گله سازگار می‌شود. بزهای ماده رایینی باروری مناسبی دارند و معمولاً سالی یک بزغاله می‌زایند. بزغاله‌ها رشد سریع دارند و در مدت کوتاهی به وزن مطلوب می‌رسند. یکی از ویژگی‌های خاص این نژاد، توان بالای سازگاری با کمبود آب و چراگاه فقیر است؛ حتی در ماه‌های گرم تابستان، رایینی‌ها قادرند با مصرف کم علوفه، انرژی لازم را برای ادامه فعالیت حفظ کنند. گوشت این نژاد نرم، خوش‌طعم و کم‌چرب است و در بازارهای محلی استان کرمان و اطراف آن بسیار پرطرفدار است. از دید اقتصادی، رایینی برای دامدارانی که در مناطق کم‌منبع و پرچالش زندگی می‌کنند، انتخابی هوشمندانه است زیرا هزینه نگهداری پایین و بازده گوشت بالا دارد. مقاومت این نژاد در برابر بیماری‌های انگلی، گرما و شرایط محیطی سخت نیز بسیار مطلوب است. بز رایینی با ژنتیک قوی خود نقشی مؤثر در برنامه‌های اصلاح نژاد برای افزایش سازگاری در نواحی خشک دارد. نگهداری این بز علاوه بر صرفه‌جویی در خوراک، موجب ثبات اقتصادی و پایداری گله در مناطق کوهستانی و خشک ایران می‌شود.