گوسفند بدون دم یکی از نژادهای منحصر به فرد ایران است که عمدتاً در مناطق کوهستانی و سردسیر پرورش داده می‌شود و به دلیل ویژگی خاص خود یعنی نبود دم، نگهداری و مدیریت بهداشتی آن آسان‌تر است و ریسک ابتلا به عفونت‌های دم کاهش می‌یابد. این نژاد جثه متوسط با بدنی عضلانی دارد و قادر است به راحتی در مراتع سنگلاخ و شیب‌دار حرکت کند و چرای طولانی داشته باشد. سر بدون دم کوچک تا متوسط و گوش‌های کوتاه آن مقاومت خوبی در برابر باد و سرما ایجاد می‌کند. رفتار اجتماعی این نژاد آرام، هوشیار و مطیع است و توانایی محافظت از بره‌ها حتی در شرایط محیطی سخت را دارد. ماده‌های بدون دم سالانه معمولاً یک یا دو بره سالم به دنیا می‌آورند که رشد سریع و اسکلت مقاوم دارند و ارزش اقتصادی بالایی برای دامدار ایجاد می‌کنند. این نژاد نسبت به بیماری‌های شایع مقاوم است و تغذیه آن با مراتع متوسط و منابع محدود تامین می‌شود، بنابراین پرورش آن در شرایط محیطی دشوار مقرون به صرفه است. گوشت گوسفند بدون دم دارای طعم مطلوب، بافت نرم و ارزش غذایی بالا است و در بازارهای محلی و صنعتی طرفداران زیادی دارد. علاوه بر تولید گوشت، این نژاد برای اصلاح نژاد و انتقال ویژگی‌های مقاومتی به نسل بعد کاربرد دارد. ترکیب ویژگی‌های بدنی، رفتار آرام و هوشیاری، سازگاری با محیط و کیفیت گوشت، بدون دم را به نژادی اقتصادی، پایدار و قابل اعتماد برای دامداران مناطق کوهستانی تبدیل کرده است. نگهداری این نژاد باعث بهره‌وری پایدار و کاهش هزینه‌های پرورش می‌شود و ارزش اقتصادی طولانی مدت ایجاد می‌کند.