گوسفند شال یکی از نژادهای سنتی ایران است که بومی مناطق شمال غربی کشور به ویژه استان‌های آذربایجان و زنجان می‌باشد. این نژاد دارای جثه‌ای بزرگ و بدنی مقاوم و عضلانی است که امکان حرکت و چرای آسان در مراتع دشوار و کوهستانی را فراهم می‌کند و آن را برای دامداران مناطق سرد و مرتفع گزینه‌ای ایده‌آل می‌سازد. رفتار اجتماعی گوسفند شال معمولاً آرام، مطیع و قابل‌کنترل است و در مواقع خطر یا تهدید، واکنش‌های محافظتی مناسبی از خود نشان می‌دهد که امنیت گله را حفظ می‌کند. ماده‌ها توانایی تولید مثل بالایی دارند و سالانه معمولاً یک تا دو بره به دنیا می‌آورند که درصد زنده‌مانی بالایی دارند و این ویژگی باعث افزایش ارزش پرورشی و اقتصادی این نژاد می‌شود. گوسفند شال قادر است با منابع غذایی محدود و مرتع‌های کم‌بازده نیز زندگی کند و مقاومت خوبی در برابر بیماری‌ها از خود نشان دهد، بنابراین پرورش آن در شرایط محیطی سخت و دشوار اقتصادی مناسب است. مدیریت گله شال نیازمند تجربه دامدار است تا تغذیه، سلامت و شرایط پرورش بهینه حفظ شود و تولید بره‌ها و گوشت با کیفیت تضمین گردد. گوشت گوسفند شال با طعم مناسب و کیفیت قابل قبول، برای مصرف خانوار و بازارهای محلی ارزشمند است و پرورش‌دهندگان می‌توانند از این نژاد بهره‌وری مستمر و پایدار داشته باشند. ترکیب ویژگی‌های فیزیکی، سازگاری بالا، قدرت تولید مثل و رفتار آرام، گوسفند شال را به گزینه‌ای اقتصادی، قابل اعتماد و ارزشمند برای دامداران مناطق سرد و کوهستانی تبدیل کرده است. این نژاد علاوه بر تولید گوشت با کیفیت، برای اصلاح نژاد و ایجاد گوسفندان مقاوم نیز کاربرد دارد و نگهداری آن از نظر اقتصادی منطقی و مقرون به صرفه است و به صورت پایدار می‌توان بره‌های سالم و پرورش یافته به دست آورد.